Κυριακή, Δεκεμβρίου 14, 2008

Φτάνουν Χριστούγεννα

Φτάνουν Χριστούγεννα για άλλη μια φορά...

Την τρίτη το βράδυ βγήκες μια βόλτα στο κέντρο... Όλη η Αθήνα είναι στολισμένη. Τα πεζοδρόμια λαμπυρίζουν... Στολισμένα με απειράριθμα θραύσματα από τις τριγύρω σπασμένες τζαμαρίες.

Ένα παιδί νεκρό από σφαίρα αστυνομικού χωρίς να έχει κάνει απολύτως τίποτα όπως όλα δείχνουν...

Χαρωπές φωτιές και ιπτάμενες πέτρες και μπουκάλια παραγεμισμένα με εκρηκτική ύλη συμπληρώνουν το όλο σκηνικό.

Η ώρα 10 το βράδυ και η Αθήνα έρημη όσο δεν την έχεις ξαναδεί... Φόβος ενυπάρχει στην ατμόσφαιρα. Φόβος και μίσος... Φόβος, φθόνος και φόνος... Τρίτωσε το κακό.

Ένας φόνος, μια αφορμή, άπειρες πολιτικές προεκτάσεις και αποκαλύψεις συνειδήσεων και οι σκέψεις για το πεθαμένο παιδί απλά μερικές σταγόνες σε ένα χείμαρρο που κατεβαίνει ορμητικά και δεν υπολογίζει τίποτα στο πέρασμα του.

Η κυβέρνηση πεισματικά καρφωμένη στον θρόνο της αποδεικνύει το ποιον της δεξιάς για άλλη μια φορά με τάσεις που ρέπουν προς την ακροδεξιά.

Ο κόσμος στους δρόμους ξεχυμένος σπάει οργισμένος, κλέβει και μερικές φορές μοιράζει τα κλοπιμαία. Λαϊκή τάση που ρέπει προς τον αναρχισμό ή την ακροαριστερά...

Και έτσι για άλλη μια φορά φτάνοντας στο ζενίθ μιας ηθικοοικονομικής και γενικής εν τούτοις παρακμής καταλήγουμε να διαχωριζόμαστε στα δύο άκρα...

Ο Αλαβάνος να προσπαθεί να προσελκύσει τους νέους με νύχια και με δόντια και απ' την άλλη ο Καρατζαφέρης να κοιτάει το πλατύ κοινό μέσα στον χαμό προτείνοντας τάξη και ηρεμία.


Blowin' In The Wind - Bob Dylan



How many roads must a man walk down
Before you call him a man?
Yes, 'n' how many seas must a white dove sail
Before she sleeps in the sand?
Yes, 'n' how many times must the cannon balls fly
Before they're forever banned?
The answer, my friend, is blowin' in the wind,
The answer is blowin' in the wind.

How many years can a mountain exist
Before it's washed to the sea?
Yes, 'n' how many years can some people exist
Before they're allowed to be free?
Yes, 'n' how many times can a man turn his head,
Pretending he just doesn't see?
The answer, my friend, is blowin' in the wind,
The answer is blowin' in the wind.

How many times must a man look up
Before he can see the sky?
Yes, 'n' how many ears must one man have
Before he can hear people cry?
Yes, 'n' how many deaths will it take till he knows
That too many people have died?
The answer, my friend, is blowin' in the wind,
The answer is blowin' in the wind.

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 05, 2008

Απαντήσεις χαμένες στις σκιές...

Ξαπλώνω. Τα αυτιά μου βουίζουν ακόμα από την συναυλία. Τα μάτια μου νετάρουν στο αχνό λαμπάκι απέναντι από το κρεβάτι στο οποίο είμαι ξαπλωμένος και οι γύρω σκιές τείνουν να εξαφανιστούν εντελώς μέσα στο μαύρο του σκοταδιού.

Οι σκέψεις για άλλη μια φορά κάνουν το μυαλό σου ένα θλιβερό λούνα παρκ. Τρέχουν με χιλιάδες στροφές. "Περίληψη προηγούμενων". Σου έρχεται στο μυαλό ο στίχος.

Που βρίσκεσαι? Τι κάνεις? Που πας? Γιατί πας εκεί? Τι έχεις ζήσει? Τι δεν έχεις ζήσει? Τι θα ζήλευες να είχες ζήσει? Τι σου αποκλείει το παρελθόν σου να ζήσεις?

Ερωτήματα πολλά. Όχι μόνο αυτά. Και οι απαντήσεις τείνουν να χαθούν όπως και οι σκιές γύρω από το αχνό φωτάκι. Ίσως να υπάρχουν και να μην μπορείς να τις δεις εσυ που εστιάζεις αλλού.

Soap opera - Τα φώτα που σβήνουν

Περίληψη προηγουμένων :μίσος,κούραση,χάπια στα κρυφά
Κάνοντας κύκλους στο τσιμέντο πέφτω πάνω σου ξανά
Ξέρω τα λόγια σου μικρή μου.Ένα κύκλωμα μέσα στο μυαλό
Αυτό μιλάει εδώ και χρόνια.Άκου είχα ένα και γω

Η οθόνη έκλεισε.
Χρώματα πονούν στα μάτια κι οι λέξεις στο χαρτί σβήστηκαν
νοήματα άδεια, αγάπη,ήρθε και θα κάψει τη μικρή μας χάρτινη ζωή

Ρώτα αν υπήρξαμε ποτέ μας έξω απ' το χαρτί,απ' το σενάριο
Ρώτα αν μπερδεύονται οι γραμμές μας...

Η οθόνη έκλεισε.
Χρώματα πονούν στα μάτια κι οι λέξεις στο χαρτί σβήστηκαν

νοήματα άδεια, αγάπη,ήρθε και θα κάψει τη μικρή μας χάρτινη ζωή

Γυμνό σώμα ή γυμνές σκέψεις...

Ένας άνθρωπος θα στέκεται γυμνός μπροστά σε κάποιον με τον οποίο θα κάνει σεξ όπως επίσης θα στέκεται γυμνός μπροστά και σε κάποιον που τον αγαπάει.

Επιλέγουμε συνειδητά ποιο μέρος του εαυτού μας να γυμνώσουμε και ποιο να κρύψουμε μακρυά έστω και από τον εραστή ή "εραστή" μας...

Ντρεπόμαστε για το κορμί ή το μυαλό μας. Μας έχουν πείσει κάποιες φορές ότι πρέπει να ντρεπόμαστε... Το γυμνό είναι και χυδαίο γι αυτούς.

Μα πόσο χυδαία μπορεί να είναι μια σκέψη ενός ερωτευμένου? Πόσο χυδαίο είναι ακόμα το σώμα ενός ανθρώπου.

Χυδαίοι είστε εσείς ρε! Με ακούτε? Ναι! Εσείς! Που πείσατε για όλα αυτά.

Περιεχόμενο... Σκατά... Αλλά τι?

Μία μέρα μετά από ξενύχτι (ξεημέρι καλύτερα 9 η ώρα το πρωί ήταν) γυρνώντας από μία βραδιά που θα προτιμούσα να μην χαρακτηρίσω καλύτερα αλλά με πολύ γέλιο και καλοπέραση σε πολλές απόψεις κάτι λέγαμε με έναν φίλο ανεβαίνοντας την πρωινή Ερμού και κάποια στιγμή μέσα στην κουβέντα πως ήρθε και γυρνάει ο φίλος και μου λέει: "Τι έχεις μέσα στο μυαλό σου δηλαδή?"

Η απάντηση που πήρε ήταν απλή, σοβαρή και άμεση... "Σκατά" του είπα. Και το πίστευα. Και το πιστεύω. Και το θέμα μου είναι ότι εντάξει. Αποφάσισα και συμβιβάστηκα ότι το μυαλό μου είναι γεμάτο σκατά. Αλλά... Υπάρχει και συνέχεια...

Τελικά ανακαλύπτω ότι το θέμα δεν είναι μόνο ότι έχει σκατά το μυαλό μου αλλά... Τι σκατά?
Τι σκατά είναι αυτά? Μπορεί κάποιος να με βοηθήσει?

Πολύ σκατό έπεσε σ' αυτό το post, θα του βάλω κόκκινο σηματάκι... :D Once again δολοφονώ το blog μου ανεβάζοντας κάτι τέτοια κείμενα... Δεν την παλεύω...

(Είπα να βάλω και ένα ανάλογο σκατί χρώμα στα γράμματα... Lol...)