To bitch or not to bitch?
Κάθε φορά που δίνεις κάτι σε μία σχέση (και αναφέρομαι στην σχέση ως τη γενικότερη σημασία της λέξης, δηλαδή το άυλο κάτι που ενώνει δύο ανθρώπους συνήθως με οποιοδήποτε τρόπο όπως φιλία, αγάπη, έρωτας κτλ) τελικά αυτό που παίρνεις ως αντάλλαγμα είναι αντιστρόφως ανάλογο αυτού που έδωσες. Αν δώσεις κάτι σε μία σχέση τόσο λιγότερα πρέπει να περιμένεις να πάρεις. Και ειδικά όταν αναγόμαστε στις σχέσεις που έχουν να κάνουν περισσότερο με τα θέματα αγάπης ή ακόμα και απλής σωματικής επαφής.
Εκεί το πράγμα πλέον και από όση πείρα μπορώ να έχω στην ηλικία την οποία έχω, σου δείχνει σαφώς το ότι το να φερθείς καλά τελικά όχι μόνο δεν πρόκειται να σε ανταμείψει ανάλογα αλλά συνήθως θα σε πληγώσει διπλά, αφού ούτε θα πάρεις το αντίστοιχο και θα πάει χαμένο αυτό που δίνεις. Και έτσι τελικά καταλήγουμε ακόμα και αυτοί οι λίγοι που πλέον έχουμε μέσα από την καρδιά μας κάποιες άλλες αρχές από αυτές που κατά κύριο λόγο κυριαρχούν στην συντριπτική πλειοψηφία του σημερινού κόσμου να κάνουμε πράγματα τα οποία είναι αντίθετα της συναισθηματικής μας αντίληψη. Απλά οι γύρω μας τελικά μας αναγκάζουν να τα δεχτούμε ως την λογική μας αντίληψη.
Είναι λοιπόν τελικά κάποιοι άνθρωποι που έχουν βαλθεί μάλλον να κάνουν ακόμα και αυτούς τους τελευταίους που "νιώθουν" να γίνουν και αυτοί ένα κομμάτι από τον κοινό υπόλοιπο κόσμο, κοινώς να γίνουν καθίκια...
Και έτσι έρχομαι τελικά και στην απορία που πραγματικά θέλω να εκφράσω και θέλω να λάβω μερικές απαντήσεις ακόμα και αν το post αυτό πείραξε η θεωρήθηκε εγωιστικό / αλαζονικό, η οποία είναι η εξής:
Να γίνεις καθίκι ή να μη γίνεις? Και όπως το έθεσα και στα αγγλικά: To bitch or not to bitch? Ιδού η απορία...
Εκεί το πράγμα πλέον και από όση πείρα μπορώ να έχω στην ηλικία την οποία έχω, σου δείχνει σαφώς το ότι το να φερθείς καλά τελικά όχι μόνο δεν πρόκειται να σε ανταμείψει ανάλογα αλλά συνήθως θα σε πληγώσει διπλά, αφού ούτε θα πάρεις το αντίστοιχο και θα πάει χαμένο αυτό που δίνεις. Και έτσι τελικά καταλήγουμε ακόμα και αυτοί οι λίγοι που πλέον έχουμε μέσα από την καρδιά μας κάποιες άλλες αρχές από αυτές που κατά κύριο λόγο κυριαρχούν στην συντριπτική πλειοψηφία του σημερινού κόσμου να κάνουμε πράγματα τα οποία είναι αντίθετα της συναισθηματικής μας αντίληψη. Απλά οι γύρω μας τελικά μας αναγκάζουν να τα δεχτούμε ως την λογική μας αντίληψη.
Είναι λοιπόν τελικά κάποιοι άνθρωποι που έχουν βαλθεί μάλλον να κάνουν ακόμα και αυτούς τους τελευταίους που "νιώθουν" να γίνουν και αυτοί ένα κομμάτι από τον κοινό υπόλοιπο κόσμο, κοινώς να γίνουν καθίκια...
Και έτσι έρχομαι τελικά και στην απορία που πραγματικά θέλω να εκφράσω και θέλω να λάβω μερικές απαντήσεις ακόμα και αν το post αυτό πείραξε η θεωρήθηκε εγωιστικό / αλαζονικό, η οποία είναι η εξής:
Να γίνεις καθίκι ή να μη γίνεις? Και όπως το έθεσα και στα αγγλικά: To bitch or not to bitch? Ιδού η απορία...
