Παρασκευή, Οκτωβρίου 07, 2011

Ανύψωση...





"Ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει
σε όνειρα σ' αισθήματα υγρά"


Θυμάσαι εκείνο το βράδυ? Ήμασταν εκεί. Στο είπαμε ότι θα πηγαίναμε και χάρηκες. Χάρηκες για εμάς. Εσύ δεν μπορούσες να έρθεις... Κι όμως χάρηκες για εμάς, ξεχνώντας το δικό σου παρόν.

Η "συναυλία" ξεκίνησε. Μελωδίες που αγάπησες. Η ώρα περνούσε. Θα σου άρεσε εκεί... Ξεκίνησε εκείνο το αγαπημένο σου κομμάτι...
  
"Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
τα χρόνια μου είχαν ρίζες ήταν δέντρα
που τα 'ντυσε με φύλλα η καρδιά
και τ' άφησε ν' ανθίζουν μες την πέτρα"

Άρχισε να το ερμηνεύει και ήταν τόσο ωραίο... Το άκουγα... Ήθελα σχεδόν να κλάψω που δεν ήσουν κι εσύ εκεί να το ακούσεις... Τόσο γεμάτο συναισθήματα... Σιγά, σιγά το περιβάλλον φάνταζε απόμακρο και πλέον αιωρούμουν μέσα στην αίθουσα αν και ακόμα στο ίδιο ακριβώς σημείο... Αιωρούμουν μόνος σε ένα γεμάτο-άδειο δωμάτιο...

"Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει"

Δύο, τρία μεγάλα λεπτά και τα πάντα γύρισαν στην θέση τους. Το τραγούδι τέλειωσε. Αργές βαθιές αναπνοές... Ψηλάφισα τα μάτια μου. Εντάξει.

Έτσι ίσως να άκουσες κι εσύ αυτό το αγαπημένο σου τραγούδι... Ίσως να το ακούς και τώρα που σιγοπαίζει...


Μικρή Πατρίδα - Χρήστος Θηβαίος 

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
τα χρόνια μου είχαν ρίζες ήταν δέντρα
που τα 'ντυσε με φύλλα η καρδιά
και τ' άφησε ν' ανθίζουν μες την πέτρα

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση
οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν νησιά
που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει

Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει
σε όνειρα σ' αισθήματα υγρά
το μυστικό τον κόσμο ν' ανασάνει

Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας







Images are from Deviantart.