Δύο μέρες...

Πέραν τούτου εδώ του blog, γενικά στην ζωή μου γράφω διάφορα. Η βλακεία είναι ότι όπως και εδώ δεν μου έρχεται πάντα να γράψω αν και συνήθως το να βάλω την κατάλληλη μουσικούλα, ένα ποτηράκι μαυροδάφνη και σκοτάδι βοηθάνε πολύ... :)

Η αλήθεια είναι ότι πολύ θα ήθελα να διάβαζε ο κόσμος το blog μου όταν ήταν σε κάποια αντίστοιχη κατάσταση. Έτσι θα έμπαινε περισσότερο μέσα στα νοήματα του. Θα καταλάβαινε περισσότερο τι θέλω να πω ακριβώς πολλές φορές.

Τώρα τα πρώτα τα είπα γιατί μου μένουν δύο μέρες και μετά πρέπει να δώσω κάτι που πρέπει να το έχω γράψει μέχρι τότε. Το θέμα είναι ότι δεν είμαι σε φάση και αυτό που έγραψα μέχρι στιγμής δεν μου αρέσει και δεν με αντιπροσωπεύει κάτι το οποίο μου την βαράει στα νεύρα...

Δύο μέρες! Τι θα κάνω? Και δεν είναι αφεντικό ή κάτι τέτοιο. Το κάνω μεν για κάποιον άλλο αλλά επειδή θέλω. Επειδή πρέπει λόγω του ότι θέλω. Και στον εαυτό μας οι δικαιολογίες δεν πιάνουν. Φτου. Θα το προσπαθήσω. Εντωμεταξύ κάθε φορά το θυμάμαι στις 3:30 το βράδυ με αποτέλεσμα να κοντεύω να πάθω από την αυπνία... :S Τέλος πάντων. Πάω για ύπνο. Καληνύχτα...