Κυριακή, Μαΐου 18, 2008

Εξαήμερη (01)

Αυτό το τραγούδι ξέρω ότι θα το μετανιώσω που το έβαλα εδώ γιατί το ήθελα να το βάλω στο τέλος τέλος της χρονιάς αλλά μιας και αργοπόρησα τόσο που πιάνει και κατά κάποιο τρόπο και το τέλος μου ως μαθητής έχω να δηλώσω...

Άννα Βίσση - Τα μαθητικά τα χρόνια
Μα εγώ θα έδινα τα πάντα να γινόμουνα
πάλι παιδί λίγο να βρισκόμουνα
στις ίδιες τάξεις στα ίδια θρανία
με τους συμμαθητές μου να κάνω αστεία
και τους καθηγητές που κοιτάζουν καχύποπτα
τα μαθητικά τα χρόνια δεν τ' αλλάζω με τίποτα

Τους μαθητές τους τρώει το στρες
κι η αγωνία αν θα μπούνε στις ανώτατες σχολές
Τους μαθητές τους τρώει το στρες
κι όλοι θέλουν να ξεφύγουν από Φυσικοχημείες,
Άλγεβρες, Γραμματικές

Μα εγώ θα έδινα τα πάντα να γινόμουνα
πάλι παιδί λίγο να βρισκόμουνα
στις ίδιες τάξεις στα ίδια θρανία
με τους συμμαθητές μου να κάνω αστεία
και τους καθηγητές που κοιτάζουν καχύποπτα
τα μαθητικά τα χρόνια δεν τ' αλλάζω με τίποτα

Τους μαθητές τους τρώει το στρες
τα καρδιοχτύπια οι συζητήσεις μες τις σχολικές αυλές
Τους μαθητές τους τρώει το στρες
μα σαν τελειώσει το σχολείο τελειώνουν της ζωής μας
κι οι στιγμές οι πιο γλυκές

Μα εγώ θα έδινα τα πάντα να γινόμουνα
πάλι παιδί λίγο να βρισκόμουνα
στις ίδιες τάξεις στα ίδια θρανία
με τους συμμαθητές μου να κάνω αστεία
και τους καθηγητές που κοιτάζουν καχύποπτα
τα μαθητικά τα χρόνια δεν τ' αλλάζω με τίποτα

2 σχόλια:

Ame_Triste είπε...

Poly glyko!
Pou to thymithikes..?
Sygekrimena xthes to akousa tyxaia!
:)

Αμπελοφιλόσοφος είπε...

Ε κολλούσε μωρέ με το όλο κλίμα... Πολλά θυμάμαι εγώ...