Είναι μυστήρια η χώρα των δακρύων...

Μόλις ανακάλυψα αυτό το song και επειδή πολλές φορές τα έχω νιώσει και σκεφτεί αυτά είπα να το βάλω για να το μοιραστώ και μαζί σας... Με όσους τυχαίνει να με διαβάζουν...

Διευκρινίσεις για το μικρό κειμενάκι από κάτω...

Το από κάτω το ανέβασα διότι τις τελευταίες μέρες και λόγω στενότητας χρόνου λόγο εξετάσεων τα μόνα κείμενα που γράφω είναι κάτι τέτοια παρακμιακά... Παρ' όλ' αυτά, μιας και μ' αρέσουν είπα να ανεβάσω ένα το οποίο θα μπορούσε να θεωρηθεί και αυτοτελές και αν το συνεχίσω ποτέ θα το σβήσω και τα το ξαναανεβάσω όλο... Μέχρι τότε αυτό...

Αποτυχημένος προστάτης, θύμα αγάπης...

Δίπλα μου κάθεται ένας άγγελος σκυμμένος... Η άγρια ομορφιά του ρουφιέται μέσα στο πληγιασμένο του φτερό, απ' όπου ρέει παγωμένο σαν σώμα νεκρού το θεϊκό του αίμα με την λεία υφή μετάλλου και το βαθύ κόκκινο του πιο παθιασμένου φιλιού...

Αποτυχημένος προστάτης, (ή να 'ναι) θύμα αγάπης...

Το κείμενο και το δίστιχο είναι δικά μου και υπάρχουν δικαιώματα... Lol...
The images are from Deviantart.

Hurt...

Κάθισα και πλήγωσα τον εαυτό μου σήμερα που λέτε για να δω αν μπορώ ακόμα να νιώσω... Αυτοσυγκεντρώθηκα στον πόνο, το μόνο πράγμα που φαίνεται να είναι πλέον αληθινό όσο αναφορά τα συναισθήματα των ανθρώπων έτσι όπως έχει καταντήσει η κοινωνία μας... Η βελόνα άνοιξε μία τρύπα, όπως και το γνωστό παλιό κεντρί (που με τρυπάει μια ζωή τώρα...)... Προσπάθησα να τα σκοτώσω όλα να τα διώξω μακρυά αλλά για κακή μου τύχη τα θυμάμαι όλα... Τι έχω απογίνει τελικά? Πως έχω καταλήξει να είμαι? Καλοί μου φίλοι, όλοι τελικά φεύγουν μακρυά... Και εσύ μπορούσες να είχες τα πάντα... Όλο αυτό το βασίλειο της σκόνης μου...

Αλλά... Να... Ναι.... Θα σε απογοητεύσω και ναι θα σε πληγώσω...

Φοράω αυτό το στέμμα από αγκάθια πάνω από τη θέση αυτού που μου έλεγε ψέματα... Γεμάτος με εκείνες τις κενές, μισές, κατακερματισμένες, διαλυμένες, διεστραμμένα διαστρεβλωμένες σκέψεις... Δεν μπορώ να φτιάξω... Υπό τους λεκέδες του χρόνου τα αισθήματα μου εξαφανίζονται μέσα στις δίνες που αυτός δημιουργεί... Εσύ είσαι κάποιος άλλος μα εγώ είμαι ακόμη εδώ...

Τι έχω απογίνει τελικά? Πως έχω καταλήξει να είμαι? Καλοί μου φίλοι, όλοι τελικά φεύγουν μακρυά... Και εσύ μπορούσες να είχες τα πάντα... Όλο αυτό το βασίλειο της σκόνης μου...

Αλλά... Να... Ναι.... Θα σε απογοητεύσω και ναι θα σε πληγώσω...

Ακόμα και να ξαναγεννιόμουν από την αρχή χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά πάλι θα προσπαθούσα να κρατήσω το εγώ μου και τον εαυτό μου... Θα έβρισκα εγώ τον τρόπο όσο κι αν έπρεπε να προσπαθήσω και να πονέσω...

Johnny Cash - Hurt lyrics

I hurt myself today
to see if I still feel
I focus on the pain
the only thing that's real
the needle tears a hole
the old familiar sting
try to kill it all away
but I remember everything
what have I become?
my sweetest friend
everyone I know
goes away in the end
and you could have it all
my empire of dirt

I will let you down
I will make you hurt

I wear this crown of thorns
upon my liar's chair
full of broken thoughts
I cannot repair
beneath the stains of time
the feelings disappear
you are someone else
I am still right here

what have I become?
my sweetest friend
everyone I know
goes away in the end
and you could have it all
my empire of dirt

I will let you down
I will make you hurt

if I could start again
a million miles away
I would keep myself
I would find a way

Αφιερωμένο ειδικά σήμερα σε ένα άτομο που θα πρεπε να το καταλάβει ότι είναι για εκείνο αν το διαβάσει...
The images are from Deviantart.

Εξαήμερη (01)

Αυτό το τραγούδι ξέρω ότι θα το μετανιώσω που το έβαλα εδώ γιατί το ήθελα να το βάλω στο τέλος τέλος της χρονιάς αλλά μιας και αργοπόρησα τόσο που πιάνει και κατά κάποιο τρόπο και το τέλος μου ως μαθητής έχω να δηλώσω...

Άννα Βίσση - Τα μαθητικά τα χρόνια
Μα εγώ θα έδινα τα πάντα να γινόμουνα
πάλι παιδί λίγο να βρισκόμουνα
στις ίδιες τάξεις στα ίδια θρανία
με τους συμμαθητές μου να κάνω αστεία
και τους καθηγητές που κοιτάζουν καχύποπτα
τα μαθητικά τα χρόνια δεν τ' αλλάζω με τίποτα

Τους μαθητές τους τρώει το στρες
κι η αγωνία αν θα μπούνε στις ανώτατες σχολές
Τους μαθητές τους τρώει το στρες
κι όλοι θέλουν να ξεφύγουν από Φυσικοχημείες,
Άλγεβρες, Γραμματικές

Μα εγώ θα έδινα τα πάντα να γινόμουνα
πάλι παιδί λίγο να βρισκόμουνα
στις ίδιες τάξεις στα ίδια θρανία
με τους συμμαθητές μου να κάνω αστεία
και τους καθηγητές που κοιτάζουν καχύποπτα
τα μαθητικά τα χρόνια δεν τ' αλλάζω με τίποτα

Τους μαθητές τους τρώει το στρες
τα καρδιοχτύπια οι συζητήσεις μες τις σχολικές αυλές
Τους μαθητές τους τρώει το στρες
μα σαν τελειώσει το σχολείο τελειώνουν της ζωής μας
κι οι στιγμές οι πιο γλυκές

Μα εγώ θα έδινα τα πάντα να γινόμουνα
πάλι παιδί λίγο να βρισκόμουνα
στις ίδιες τάξεις στα ίδια θρανία
με τους συμμαθητές μου να κάνω αστεία
και τους καθηγητές που κοιτάζουν καχύποπτα
τα μαθητικά τα χρόνια δεν τ' αλλάζω με τίποτα