Σάββατο, Φεβρουαρίου 14, 2009

Λέξεις ζωές...

Διαβάζοντας το ωραιότερο μάλλον μήνυμα που έχω διαβάσει ποτέ στην ζωή μου, μου είπε ο πιο γλυκός μου λόγος για να υπάρχω να ακούσω ένα τραγούδι του Θηβαίου...

Το τραγούδι το έχω στο pc μου αλλά αυτό (το pc) ήταν κλειστό και έτσι αποφάσισα να το ακούσω από το youtube από το laptop που ήταν ήδη ανοιχτό γιατί δεν ήθελα να χαλάσω την ωραία κατάσταση που με είχε βάλει αυτό το μήνυμα στο να αναλώνομαι ανοίγοντας pc κ.τ.λ..

Ανοίγω λοιπόν τον browser μου, πληκτρολογώ το όνομα του καλλιτέχνη και το τραγούδι και μπαίνω στο youtube να το ακούσω... Το ακούω και διαβάζω στο πλάι τους στίχους καθώς αυτοί τρέχουν... Αφού τελείωσε λοιπόν με την απληστία που με διακατέχει ήθελα να το ξανακούσω. Έτσι πατάω να ξαναπαίξει.


Την δεύτερη φορά όμως τα μάτια μου αντί να πάνε στους στίχους, κόλλησαν επίμονα να διαβάζουν τις απαντήσεις των διαφόρων που είχαν δει το clip... Αφιερώσεις, διαπιστώσεις, μονόλογοι, διά
λογοι, αναμνήσεις, παράπονα, παραλογισμοί και συλλογισμοί... Όλα γύρω από αυτό το τραγούδι... Και κατά την συντριπτική πλειοψηφία για αγάπες παλιές, για αγάπες που κάποιος τις χάλασε, για αγάπες μονόπλευρες, για σχέσεις που τελείωσαν αλλά ποτέ δεν τελειώνουν, για αγάπες δυνατές που ενώνουν ακόμα δυο ανθρώπους και τόσα άλλα...

Μερικές κακογραμμένες λέξεις συνήθως το κάθε σχόλιο. Και όμως περιέχει μέσα του όλα αυτά που ήταν κάποτε ή είναι ακόμα τα συναισθήματα του συντάκτη του... Κάθε σχόλιο και μία μικρή ιδιωτική ιστορία... Κάθε σχόλιο και ένα κομμάτι ζωής ενός τελείως αγνώστου... Μερικές λέξεις, ολόκληρες ζωές...


Χρήστος Θηβαίος - Αγάπη

Πόσο πολύ, πόσο πολύ,
πόσο πολύ σ' αγάπησα!
πόσο πολύ σ' αγάπησα!
ποτέ δε θα το μάθεις...

Απ' τη ζωή, απ' τη ζωή,
απ' τη ζωή μου πέρασες
κι αλάργεψες κι εχάθης,
καθώς τα διαβατάρικα
κι αγύριστα πουλιά.

Πόσο πολύ σ' αγάπησα,
ποτέ δε θα το μάθεις!

Κι αν δεν προσμένεις να με δεις.
κι αν δεν προσμένεις να με δεις,
Κι εγώ πως θα ξανάρθεις...
Εσύ του πρώτου ονείρου μου
γλυκύτατη πνοή...
Αιώνια θα το τραγουδώ,
αιώνια θα το τραγουδώ
κι εσύ δε θα το μάθεις,
πως οι στιγμές που μου 'δωσες
αξίζουν μια ζωή!

Πόσο πολύ σ' αγάπησα,
ποτέ δε θα το μάθεις!

Image is from DeviantArt.



2 σχόλια:

Άρτεμις είπε...

"Ο πιο γλυκός μου λόγος για να υπάρχω..."

Όμορφο... Και το τραγούδι αγαπημένο...

(Creep...)

Αμπελοφιλόσοφος είπε...

Αμ έλα μου που είναι και τόσο μα τόσο όμορφος και ο λόγος που με έκανε και το έγραψα αυτό...

Και το τραγούδι φυσικά παλιό και αγαπημένο... :D