Όμορφη ασυναρτησία...

Ζωή... Ιπτάμενες εικόνες... Στιγμές... Άνθρωποι που έρχονται και φεύγουν και άνθρωποι που έρχονται για να φύγουν...


Πόνος. Τόσος πόνος. Καθένας από μας κρύβει μια προσωπική τραγωδία μέσα του.


Και όμως τόσο όμορφη. Μας τυλίγει μέσα σε μια γκρι πολύχρωμη ομορφιά...


Πόσο εύκολο να χάσεις το νόημά της... Απέχεις ένα εκατοστό και έπεσες στο γκρεμό. Και ο πάτος είναι μακρινός...


Και πόσο μικρό αυτό που θα σου ξαναδώσει το νόημα που έχασες.


Επιλογές. Το φιτίλι μιας ατομικής βόμβας.

Έρωτας...Ένα γλυκό ξύπνημα... Το χαμόγελο εκείνο που αν και δεν είναι δικό σου σε κάνει τόσο χαρούμενο... Στιγμές...

Μια γλυκιά αγκαλιά, ο ήχος της ανάσας κάτω από το πάπλωμα, η υφή δύο χεριών... Το βάθος από ένα βλέμμα. Θάνατος και ανάσταση.

Όμορφη ασυναρτησία...