Υπό την επήρεια της κούρασης από την προηγούμενη νύχτα και ακούγοντας ήχους να σε ταξιδεύουν σε πελάγη μακρινά η διάθεση πέφτει...
Δεν ξέρεις ποια τι γίνεται στην ζωή σου τις τελευταίες μέρες. Είσαι εδώ, εκεί, αλλού, παντού... Τόση δυναμικότητα... Που την βρήκες? Την έκλεψες από κάπου. Και όμως δεν είναι ωραία....
Έξω ξημερώνει ένας κίτρινος γκρι ήλιος... Ξημερώματα μιας βροχερής μέρας... Μέσα εγώ που μόλις έχω μπει ψάχνω και βάζω τα πιο καταθλιπτικά μου... Αυτά που πάντα άκουγα με άσχημο καιρό...
Η κούραση ανυπολόγιστη. Μια βδομάδα με απειροελάχιστο ύπνο και η σημερινή μέρα με μία ώρα ύπνου και ολόκληρο ταξίδι μπρος και πίσω χώρια η δουλειά με κατσαβίδια και σφυριά...
Βροντάει...
Τα γεγονότα τα τόσο πρόσφατα φεύγουν και έρχονται στο μυαλό. Είναι εκεί αλλά δεν είναι κιόλας.
Κάποιες στιγμές τα σκέφτεσαι και δεν έχουν σημασία τα υπόλοιπα κάποιες στιγμές τα ξεχνάς και δεν έχουν τα ίδια σημασία.
Και η συμπεριφορά σου? Αυτή η απαίσια σάπια συμπεριφορά...?
Κλείνουν τα μάτια μου πάω για ύπνο...
Δεν πρόλαβα. Χτύπησε το τηλέφωνο. Ανατριχίλα.
