Δευτέρα, Απριλίου 02, 2012

Κρίση μιζέριας

Ο καιρός γλυκαίνει σιγά σιγά και η νυχτιά έξω είναι πλέον απαλή σαν πέπλο και σε καλεί να της κάνεις παρέα στο πάντα μοναχικό μαύρο χρώμα της... Ο σαγηνευτικός σκουρόχρωμος ουρανός προβάλει τα λίγα αστεράκια που η πόλη του επιτρέπει και το χλωμό φεγγαράκι.

Και πίσω όλη η χώρα να βουλιάζει στον όλεθρο που συνεχώς μας κρύβουν. Πίσω από κάθε πρόσωπο κρύβεται ένα κομμάτι μιζέριας. Λιγότερα λεφτά και λιγότερα χαμόγελα... Μα... Γιατί ο κόσμος ξεχνάει κάποια τόσο σημαντικά πράγματα...?

Δεν είναι τα λεφτά που κάνουν την χαρά! Άλλωστε όπως λέει και ένα από αυτά τα συνηθισμένα chain-mails που κυκλοφορούν στο internet, τα λεφτά αγοράζουν το σπίτι αλλά όχι την εστία, αγοράζουν τα φάρμακα αλλά όχι την υγεία, αγοράζουν το sex αλλά όχι την αγάπη! Αγοράζουν την εκπαίδευση μα όχι την γνώση!

Γιατί χαλιόμαστε όλοι τόσο πολύ για τα λεφτά. Μας σκεπάζει η μιζέρια γιατί δεν έχουμε όσα λεφτά είχαμε και δεν μπορούμε να αγοράσουμε κάτι παραπάνω. Αλλά τελικά αυτό που θα μας χαρίσει την χαρά δεν είναι το ποτό αλλά η παρέα όταν θα βγούμε, δεν είναι το ρούχο που θα μας ξεχωρίσει αλλά ο χαρακτήρας και η φυσική ομορφιά μας.

Όλος ο κόσμος είτε τον άγγιξε λίγο είτε πολύ η κρίση, συνοφρυώνεται και ξεχνάει τα απλά, τα όμορφα, τα καθημερινά και σημαντικότερα... Ξεκολλάτε ρε! Όσο θα γελάμε τόσο θα τους τη σπάμε... Άλλωστε όπως έχει πει και ο πανέξυπνος και πολυαγαπημένος Oscar Wilde: "Πάντα να συγχωρείς τους εχθρούς σου. Τίποτα δεν τους ενοχλεί περισσότερο. ".

Είναι τόσο όμορφα έξω για να βγεις να κάνεις μία βόλτα να μυρίσεις τις πρώτες μυρωδιές της άνοιξης και του καλοκαιρινού καιρού, να κόψεις μία βόλτα δίπλα στο κύμα φορώντας ένα πανωφόρι και να κοιτάς την όμορφη θάλασσα... Γιατί καιγόμαστε βλέποντας στα παράθυρα τους μαϊντανούς και πέφτουμε σε μία παθητική καταναγκαστική κατάθλιψη?

Δεν υπάρχουν σχόλια: