Μια καινούρια αρχή!
/\
|
Go to the link!!!
Και πράγματι ήρθε η στιγμή και ένα ωραίο πρωινό ξεκίνησα για το πρώτο μου μακρύ ταξίδι από όλες τις απόψεις... (Μία ώρα μακρύ με προσωπικό αυτοκίνητο είναι άλλωστε η απόσταση σπίτι σχολείο...) Και μόνο που έμπαινα σε καινούριο κτήριο ένιωθα κάτι καλό... Ήταν αυτό το κάτι που είχε πεθάνει εδώ και καιρό μέσα μου... Η ελπίδα... Μπήκαμε λοιπόν στην τάξη και έκατσα με ένα άλλο αγοράκι που φαινόταν στο ίδιο μήκος κύματος με εμένα... Παρεπιπτόντως ακόμα παραμένουμε σε κάποια θέματα... Όπου φυσικά και ανακάλυψα (όχι ότι περίμενα και κάτι αντίθετο) πως δεν ήμουν τόσο κακός πια ώστε να με κάνει κανείς φίλο του!
Ο καιρός περνούσε για να μην τα πολυλογώ και εγώ την είχα καταβρεί... Καινούριοι φίλοι, καινούριες φίλες, χαρά, αποδοχή, μουσική, παντού και πάντα ποιοτική μουσική... Εδώ βρήκα ακόμα και κοπέλα για να μου αρέσει... Μέχρι τότε δεν ήξερα ότι ήταν κι αυτό μέρος της ανθρώπινης φύσης. Και όχι φυσικά γιατί είμαι ανώμαλος... Από φίλους λοιπόν, σιγά σιγά έγινα περισσότερο κολλητός με έναν... Θυμάμαι κάτι φάσεις απείρου κάλους, να κρυβόμαστε και να το παίζουμε σε στυλ κατασκοπεύω για να αποφύγουμε μία κοπελιά η οποία άρεσε στον άλλο και ο χαζός είχε πάει και το είχε πει στην κολλητή της... Να τρέχουμε γύρω γύρω όλο το σχολείο στην ώρα της (εικοσάλεπτης) τραπεζαρίας... Και απ' την άλλη, τα πρώτα μηνύματα με κοπέλα, εκείνα τα έτοιμα αρκουδάκια που όμως ακόμα μου φαίνονται τόσο γλυκούλικα αν με πιάσει το γούτσουγούτσου μου...
Και η πρώτη παρέα με το αντίθετο φίλο... Η αρχή του πρώτου κολλητιλιού μου... Η κολλητή μου που αν και μετά από χίλια μύρια κύματα είναι ακόμα η αγαπημένη μου κολλητούλα η Χριστίνα. Βέβαια τότε δεν την έλεγα κολλητή γιατί ήταν πολύ δημοτικό κατάσταση αλλά τώρα πια... Εκεί πιστεύω ότι είναι και που άρχισα να αλλάζω και ακόμα περισσότερο. Φιλική σχέση μεταξύ άντρα και γυναίκας υπάρχει και είναι και πολύ διαφορετική. Ίσως και καλύτερη μην πω.
(Πωωωωωωω... Και τώρα θυμήθηκα μία άλλη απίστευτη φάση, ακριβώς πριν αρχίσουμε να κάνουμε παρέα, μία μέρα κυνήγαγα μέσα στην τάξη κάποιον -δεν θυμάμαι- -μάλλον το Γιώργο τον άλλο- και όπως τρέχαμε, της άδειασα πάνω σε όλη της την τσάντα και τα βιβλία ένα κεσεδάκι με μακαρόνια -το φαΐ μου...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου