Τετάρτη, Αυγούστου 29, 2007

Φόβοι!

Γενικά στην ζωή μας όλοι οι άνθρωποι έχουμε φοβηθεί και θα φοβόμαστε κάτι. Είτε αυτό είναι κάτι με τρομακτική όψη και εμείς είμαστε σε μικρή ηλικία, είτε μια καταστροφή ή έννοιες... Φόβοι, λοιπόν, υπάρχουν πολλοί που λέτε! Προσωπικά σαν άνθρωπος πρέπει να φοβάμαι λίγα πράγματα. Ας πούμε, φοβίες όπως υψοφοβία, αγοραφοβία, ή κάτι τέτοιο δεν έχω. Ακόμα ας πούμε και τον θάνατο (ήδη έχω στα draft ένα post για την πάρτη του) από αρκετά μικρή ηλικία μπορώ να πω ότι δεν τον φοβάμαι. Γιατί άλλωστε? Σε όλους δεν θα συμβεί κάποια στιγμή? Απλά δεν μου αρέσει... :)

Αλλά ποιες είναι λοιπόν εμένα οι φοβίες μου μιας και τα κοινά δεν τα φοβάμαι.
Λένε πως φοβάσαι το άγνωστο. Δεν ξέρω αν ισχύει, πάντως εγώ, ένα από τα πράγματα που φοβάμαι πιο πολύ είναι ο ίδιος μου ο εαυτός. Γιατί πλάκα πλάκα, όπως και να το δει κανείς, το τι θα συμβεί στην ζωή μας, είναι μία φυσική συνέχεια των επιλογών και αποφάσεων που έχουμε κάνει σε ότι αφορά το τριγύρω περιβάλλον μας, τον δικό μας μικρόκοσμο. Έτσι, και ειδικά μιας και γνωρίζω το πως συμπεριφέρομαι σε αυτήν την ζωή αυτό που έχω να φοβάμαι μην με βλάψει δεν είναι κάτι άλλο παρά ο εαυτός μου και κάποια λάθος του επιλογή. Τώρα, άλλοι φόβοι που πάντα μπορούν να αναχθούν στον παραπάνω, είναι διάφοροι. Ένας από τους μεγαλύτερους που μπορώ να πω ότι αντιμετωπίζω είναι αυτός της μοναξιάς. Η μοναξιά σαν ιδέα με φοβίζει πολύ. Είναι ένας φόβος για μία έννοια αλλά και κατάσταση. Φοβάμαι πολύ μην φτάσω σε μία ηλικία από αυτές εις -ήντα και είμαι μόνος μου χωρίς σύντροφο και φίλους. Ακόμα και να έχεις σύντροφο δηλαδή, σου χρειάζονται οι φίλοι.

Τέλος, ένας άλλος φόβος για τον οποίο θα μιλήσω είναι αυτός ο φόβος που έχω για τον χρόνο... Ο χρόνος είναι ο μόνος και ο καλύτερος γιατρός λένε σε κάποιες περιπτώσεις και ίσως να έχουν δίκιο, μα είναι σίγουρα και ο χειρότερος δήμιος, ο χειρότερος εν ψυχρό εκτελεστής. Δεν χαρίζεται ποτέ. Δεν πρόκειται να γυρίσει ποτέ όσο και να παρακαλάς όσο και να κλαις και να χτυπιέσαι τάζοντας τα πάντα. Ότι πάρει μαζί του, πέταξε κι έφυγε... Γι αυτό και πρέπει κανείς να ζει το κάθε δευτερόλεπτο της ζωής του...

Τρύπες - Καινούρια ζάλη
Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός
Σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει
Μα εσύ σε λίγο δεν θα βρίσκεσαι εδώ
Κάποιοι άλλοι θα παλεύουν με τη σκόνη

Θέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχός
Ενα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
Κάτω απ' τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
Μες τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι

Ποιοι χάρτες σου ζεστάνανε ξανά το μυαλό
Ποιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό σου κεφάλι
Ποιος άνεμος σε παίρνει πιο μακριά από δω
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Σε ποιο όνειρο σε ξύπνησαν βρεμένο, λειψό
Ποιοι δαίμονες ποτίζουν την καινούρια σου ζάλη
Ποιος έρωτας σε σπρώχνει ποιο μακριά από δω
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Το όνειρο που σ' έφερε μια μέρα ως εδώ
Σήμερα καίγεται, σκουριάζει και σε διώχνει
Μια σε κρατάει στη γη, μια σε ξερνάει στον ουρανό
Το ίδιο όνειρο σε τρώει και σε γλυτώνει

Θέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχός
Ενα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
Κάτω απ' τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
Μες τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι

Ποια νήματα σ' ενώνουν με μια άλλη θηλιά
Ποια κύματα σε διώχνουν απ' αυτό το λιμάνι
Ποια μοίρα σε φωνάζει από την άλλη μεριά
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Ποια σύννεφα σκεπάσαν τη στεγνή σου καρδιά
Ποια αστέρια τραγουδάνε τη καινούρια σου ζάλη
Ποιο ψέμα σε κρατάει στην αλήθεια κοντά
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Ποιες λέξεις μέσα σου σαπίζουν και δεν θέλουν να βγουν
Ποια ελπίδα σ' οδηγεί στην πιο γλυκιά αυταπάτη
Ποια θλίψη σε κλωτσάει ποιο μακριά από παντού
Πες μου ποιος φόβος σε νίκησε πάλι


Πραγματικά τώρα, κάποιες φορές τελικά καταντάμε να αγαπάμε αυτούς του φόβους μας, ε? Μάλλον...

The image is from devianart.

27 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Merikoi fovountai na zhsoun....
Merikoi fovountai na agaphsoun....
Merikoi protimoun na mhn agaphsoun giati fovountai na plhgwthoun....
Egw mallon pio polu ap'ola fovamai to xrono...
Fovamai oti de tha prolavw na zhsw....
Fovamai oti de tha prolavw na niwsw....
Fovamai oti tha ginw ayto pou de thelw....
Dystyxws o xronos pisw de gyrna....
Ki exoume mono mia zwh gia na zhsoume.... kai na apolaysoume th glykopikrh aisthhsh poy afhnei s'aytous poy telika kataferan na zhsoun thn kathe ths stigmh....

Αμπελοφιλόσοφος είπε...

Δεν ξέρω, νομίζω ότι το έχω πει και κάπου αλλού εδώ μέσα. Ένα άλλο ρητό που είχα μικρός έλεγε: "Καλύτερα να πληγωθείς απ' αυτόν που αγάπησες παρά να μην αγαπήσεις ποτέ..."

Και εμένα ο χρόνος είναι πολύ μεγάλος φόβος μου... Αλλά θα προλάβω να ζήσω. Ήδη το κάνω. Γι' αυτό και έχω γαμήσει την ζωή μου τα τελευταία χρόνια... :)

Πάντως ζείτε κάθε στιγμή... Ας το παλεύουμε τουλάχιστον...

Ανώνυμος είπε...

Ystera loipon apo amesh paraklhsh kai kathws htan panw apo tis dynameis moy na antista8w, vrhka to katallhlo shmeio na soy afhsw ki egw to comment moy...
An koitaxeis gia ligo th zwh 8a fovh8eis ena kai mono pragma...oti kapoia stigmh 8a thn xaseis...den ftaiei o 8anatos alla o xronos...den s afhnei na thn xortaseis...
kamia fora lew pws "den me fovizei o xronos..ta 8elw moy fovamai mhn gerasoyn.."kai ystera skeftomai oti ki ayta o xronos ta gernaei...mono ena pragma mporw na kanw gia na sw8w apo ayton...na ton ekmetalleytw...
"xarise moy mia stigmh ki egw 8a thn kanw aiwna..."

apla loipon..."vivir" (exw kanei to tatoy moy vio8ewria :) ...)

Αμπελοφιλόσοφος είπε...

Κοίτα δεν ξέρω αν διάβασες το "Θάνατος" πάντως εγώ κάπου στα 40 μου μάλλον θα 'θελα πεθάνω άρα σε αυτό το σημείο ο χρόνος μου είναι αρκετός... Γιατί ούτως ή άλλως ο χρόνος μας γερνάει και μια αιωνιότητα ως γέρος είναι μάλλον μαρτύριο παρά χαρά!

Ανώνυμος είπε...

Mporeis na vlepeis thn omorfia mesa ston xrono...arkei na mhn koitas ston ka8repth...o xronos se xtypaei ekei poy isws na ponas pio poly...s ayto poy vlepoyn oi alloi...thn omorfia soy...
omws mhn xexnas pws h omorfia phgazei apo mesa soy..den lew..an sta 40 koitaxeis to ka8repth mporei kai na deis enan gero apenanti soy..to 8ema omws einai pws niwtheis..oxi ti vlepeis...egw proswpika pisteyw pws o xronos den 8a moy einai pote aketos me ola ayta poy 8elw na kanw....

Αμπελοφιλόσοφος είπε...

Δεν είναι μόνο η εξωτερική εικόνα που αλλάζουν τα γερατιά! Πρώτα απ' όλα επέρχεται δυσκινησία και άλλα σωματικής φύσεως προβλήματα τα οποία δεν είναι θέμα ομορφιάς αλλά θέμα πρακτικό καθημερινό. Είμαι από τους ανθρώπους που λατρεύουν τους καθρέφτες παρότι δεν μου αρέσει τρελά η εξωτερική μου εμφάνιση. Ο καθρέφτης είναι κάτι παραπάνω από ένα είδωλο... Είναι από φάρμακο στην αυτοπεποίθηση του καθενός μέχρι ότι μπορείς να φανταστείς. Μπορεί κοιτώντας τον καθρέφτη να βλέπεις χιλιάδες πράγματα και σχεδόν να αγνοείς την εικόνα. Όταν κοιτάς το πρόσωπό σου στον καθρέφτη θα δεις όχι το σχήμα αλλά τις σκέψεις και όλα αυτά που υπάρχουν πίσω από αυτό το πρόσωπο. Τώρα μου έβαλες και ιδέα. Θα γράψω post για τους καθρέφτες... Α, κι εγώ θέλω να κάνω άπειρα αλλά επίσης βλέπω πόσο αλλάζω όσο μεγαλώνω. Πόσο χαλάω. ΒΟΥΡ ΠΡΟΣ ΤΑ ΣΚΑΤΑ! Όλοι μας όσο μεγαλώνουμε...

Αμπελοφιλόσοφος είπε...

Και όπως σου έλεγα... Όπως λέει και ένα τραγούδι...

Active Member - Πάει καιρός

Πάει καιρός που μπολιάστηκε του δέντρου η ρίζα
κι οι αλητάμπουρες τριγύρω μου γινήκαν κυρίζα,
ωριμάσανε, σαπίσανε και πέσανε,
άλλοι παντρύτηκαν και πήγανε και δέσανε_
ντροπή φορέσανε και βρήκανε πολλές δικαιολογίες,
κάποιοι ανταμώνουνε μονάχα τις αργίες,
σα παναγίες που κεντάν τα σάβανά τους,
φτύσαν το δρόμο που είχαν χρόνια μες στα σωθικά τους.

Στα πρακτικά τους γράφεται μόνο ό,τι δε σαλεύει
κι αν έμεινε κανείς τρελλός εδώ να το παλεύει
να γυρεύει παλιές εικόνες κι αρώματα
και τα θαμμένα ονείρα μας στα χώματα.
Τρελοκαμώματα για όσους ράψαν μπαλώματα
στα τρύπια βράδια τους που ζούνε στα παπλώματα.
Όσοι δε το βγαλαν δεν είχαν τσίπα,
ενώ το είδανε το φίδι να κοιμάται στην τρύπα.

Πάει καιρός που όλα τα βλέπαμε καλά γενικά
και πιστεύαμε πως όλοι είναι καλά αρσενικά.
Τώρα γινήκαμε από αδέρφια γειτόνοι και ξένοι,
ανταμώνουμε, όταν κάποιος πεθαίνει.

Πάει καιρός και τώρα εδώ στη γη του κανενός
σοβαρευτήκαμε χωρίς να καταλάβουμε πως_
ωραία ζωή και δυο μέτρα ουρανός,
όλα είναι ίδια ακόμα και στη λάσπη και στο φως.

Πάει καιρός όμως θυμάμαι, ευτυχώς,
μυρωδιές εικόνες και νοιώθω τυχερός.
Πάει καιρός πολύς καιρός
που επιβίωνες, αν ήσουν αλήτης σοφός.
Πάει καιρός τώρα γεμίσαμε φως,
σοβαρευτήκαμε χωρίς να καταλάβουμε πως,
Πάει καιρός για να τη βγάλεις γερός,
αδελφέ μου, αποφάσισες να ζήσεις κουφός.

Στου κουφού, λοιπόν, χτυπάω κι απόψε την πορτά
κι εκείνος ντροπιασμένος χαμηλώνει τα φώτα.
Επιμένω και ξαπλώνω στο πλατύσκαλο,
τραγουδάω και κρατάω ονειροπίστολο_
να του ρίξω δυο καλά να 'ρθει στα ίσια του
ή καναν εφιάλτη να παλεύει με τη λύσσα του.

Ανοίξτε, ρε, ανοίξτε μελλοθάνατοι!
Ποιος να μου το 'λεγε ότι θα στέκονταν ασάλευτοι,
βολεμένοι, εύκαιροι και δανεισμένοι,
πιασμένοι από μια φούστα ή μια καρέκλα σπασμένη.
Και σαν πρώτα αντρειωμένοι, τώρα σκυμμένοι,
καλοδιατήρητοικαι γυμνασμένοι.
Τριανταέξι άτοκες δόσεις,
κοίτα πριν φύγεις, φίλε μου να ξεχρεώσεις.
Υποχρεώσεις - βγάλ' τα παπούτσια, μη λερώσεις -
όσα δεν έκανες, εδώ θα τα πληρώσεις.
Πάει καιρός από τα νιάτα σου τ' ανέμελα,
τ'ωρα σε σκάβουν τα προβλήματα συθέμελα.
Γλυκειά σου νιότη - πίσω προδότη -
θα κλειδώσω την πόρτα, αφού την κάνατε πρώτοι.

Ανώνυμος είπε...

Δεν μπορεις να πας αντιθετα στην φυση...το ξερω και το αναγνωριζω...ομως κατα ενα μεγαλο μερος ακομα και η σωματικη μας υγεια ειναι στο χερι μας...συμφωνα με τον χρονο μπορουμε να εκμεταλλευτουμε την καθε ηλικια με διαφορετικο τροπο..
οταν αγαπας αυτο που εχεις χτισει μεσα σου, οταν αγαπας τον εαυτο σου και το ειδωλο σου στον καθρεφτη αγαπας και τις σκεψεις σου και τις πραξεις σου και ολα..και δεν θες να τελειωσει αυτο που ζεις...
προσωπικα δεν σου φερνω αντιρρηση ισα ισα..(και δυστυχως δηλαδη..)απλα ειμαι φανατικη οπαδος της ζωης σε ολας της τα σταδια..και πανω απ ολα πιστευω πως μπορει κανεις να μεινει για παντα παιδι αρκει να το πιστεψει πραγματικα και να παλεψει γι αυτο...
"κατι που δεν μπορει να αγγιξει ο χρονος ειναι ψυχη.."
παντως και μονος σου το λες.."ο καθρεπτης αποτελει φαρμακο στην αυτοπεποιθηση.."βασικη ομως προυποθεση αυτου ειναι να εισαι ικανοποιημενος απο αυτο που βλεπεις...δυστυχως ειμαστε καταρραμενοι να "χαλαμε" οσο μεγαλωνουμε απλα αυτο ειναι που πρεπει να δεχτουμε και να μαθουμε να ζουμε μαζι του...
εγω βεβαια δεν το εχω δεχτει ακομα αλλα μπορει καποια στιγμη να γινει...!
γιατι ομως λες οτι χαλας.. οσο μεγαλωνεις? αυτο ειναι αποκλειστικα στο χερι σου....

Αμπελοφιλόσοφος είπε...

Το λέω γιατί πιστεύω ότι ο κάθε παιδί είναι ένας κόσμος ιδεαλισμού. Όσο μεγαλώνεις λοιπόν τόσο ανακαλύπτεις περισσότερο την σκληρή πραγματικότητα του κόσμου που μας περιβάλλει με αποτέλεσμα για να μπορέσεις να ανταποκριθείς στα νέα αυτά δεδομένα να πρέπει να χαλάσεις και τον ίδιο σου τον εαυτό. Κάποιες φορές η επιβίωση είναι δηλαδή αντιστρόφως ανάλογη με τον εσωτερικό μας κόσμο όπως και να το κάνουμε.

Επίσης ανακαλύπτεις πόσο σκατά είναι ένα κάρο κόσμος γύρω σου. Και άλλα τέτοια πολλά τα οποία χαλάνε και εσένα τον ίδιο. Ποτέ ένας ενήλικας δεν είναι τόσο εύπιστος όσο ένα παιδί. Και αυτό είναι χάλασμα. Είναι ότι πλέον δεν είναι τόσα καλά μέσα του ώστε να μπορεί να εμπιστεύεται τον καθένα.

La noche είπε...

Λοιπον,επειδη ολα αυτα τα εχω νιωσει πολυ καλα και εχω απογοητευτει απειρες φορες απο τον κοσμο που με περιβαλλει εχω βρει ενα μικρο μυστικο για να καταφερω να επιβιωσω και να ζησω με τον δικο μου τροπο...
γιατι δεν ειναι απαραιτητο να γινεις κι εσυ ενα με ολη αυτη την χαλασμενη μαζα που μας περιβαλλει...
"Δεν ειναι η πραγματικοτητα αυτη που με πληγωνει..αλλα η επιστροφη της σ αυτη.."
γι αυτο κι εγω λοιπον φροντιζω να μην επιστρεφω...ο καθενας μπορει να φτιαξει εναν δικο του, μικρο κοσμο και να φευγει σ αυτον οποτε νιωθει οτι χανει τον εαυτο του...
η πραγματικη ζωη ειναι πολλες φορες σκληρη και οι ανθρωποι που ζουν σ αυτη το ιδιο..αν ομως σκεφτεσαι μονο ετσι θα γινεις κι εσυ ενα με αυτους..σημασια εχει να κανεις την διαφορα...

Αμπελοφιλόσοφος είπε...

Καλά αυτό εννοείται... Γι' αυτό και είμαι και νυχτοπαίδι πια... Γι' αυτό και αυτό εδώ το blog...

Αλλά να που τώρα έρχεσαι στα λόγια μου. Κάνοντας αυτό μένεις εσύ παρέα με την μοναξιά σου. Είσαι σε ένα λευκό κελί! Τα λευκά κελιά όμως είναι από τα πιο απάνρθωπα πράγματα που έχει κατασκευάσει ο άνθρωπος θεωρητικά!

La noche είπε...

Βασικα εγω δεν το βλεπω σαν κελι..ουτε σαν μοναξια...αλλα σαν καταφυγειο...αυτη ειναι η δαφορα....
και ειναι κατι δικο μου δεν ανηκει σε καμια κατηγορια...κι ακομα κι μοιαζει να ειναι ετσι εγω προσπαθω να μην το πιστευω...
μην το κανεις να φαινεται ως κατι ασχημο και ως καταντια γιατι δεν ειναι..απλα αποτελει την βαση για να στηριζω αυτο που θελω να ειμαι και να δειχνω οτι ειμαι...αν το βλεπεις αλλιως τοτε αποτελει κελι...και το κακο ειναι οτι εχεις κλειστει απο μονος σου εκει...

Αμπελοφιλόσοφος είπε...

Με την μοναξιά έχω πολύ ιδιαίτερη σχέση... Εδώ έρχονται δύο άλλα τραγούδια με τα οποία θα μπορούσα να σου απαντήσω αλλά έχω κοιτάξει και τα έχω αποφύγει μέχρι στιγμής και αυτό θα κρατήσω οπότε αν είναι σε ποιο κλειστή συζήτηση. Πάντως το να ζεις μόνος σου για πολλά χρόνια δεν είναι κάτι το οποίο θα με τραβούσε να το γευτώ. Η παρέα έστω είναι πάντα απαραίτητη.

La noche είπε...

Δεν εννοω οτι το να φτιαχνεις εναν δικο σου κοσμο σημαινει και το να ζεις μονος σου...ισα ισα...! απλα αυτο αν θες ειναι ενα δικο σου προσωπικο μερος..
στην ουσια φτιαχνεις τον εαυτο σου οπως θα ηθελες να ειναι και απλα τον υποστηριζεις...αυτο ειναι για μενα τουλαχιστον..
οσον αφορα την μοναξια αυτο ειναι ενα πολυυυ μεγαλο θεμα...
μονος μπορει να αισθανεσαι ισως γιατι δεν εχεις καποιον (η πιο συγκεκριμενα αυτον)που θελεις...ισως γιατι να εχεις χασει αυτους που αγαπας...υπαρχουν πολλα ισως...
"μοναξια ισως να ειναι η αισθηση του οτι κανεις δεν σε καταλαβαινει..."
ο καθενας λοιπον ζει την δικη του μοναξια...

περιμενω να ακουσω για τα δυο τραγουδια....

Αμπελοφιλόσοφος είπε...

Μόνο που συνήθως σε ένα τέτοιο κόσμο τελικά μόνο εσύ επιβιώνεις και άρα πάλι μένεις μόνος. Τον εαυτό σου μπορείς να τον φτιάχνεις να είναι όπως θέλεις μέχρι ένα σημείο. Γιατί και πάλι μπορεί να σε οδηγήσει στην μοναχικότητα το να φτιάξεις με κάποιους τρόπους τον εαυτό σου.

La noche είπε...

Βλεπεις τον κοσμο αυτο αρνητικα μοναχικο...δεν ειναι ετσι ομως...μην ξεχνας οτι αυτος ειναι δημιουργημα σου...
εγω τουλαχιστον τον φτιαχνω και νιωθω ανακουφιση..ξερεις οτι εκει θα κανεις αυτο που θελεις και εχεις τα παντα και ολους γραμμενα...
ναι μπορει να εισαι μονος αλλα ουσιαστικα ειναι επιλογη σου..
και ξαναλεω, μονο εκει μπορεις να νιωσεις μονος...και αυτο ειναι μονο ενα μικρο κομματι σου...στο υπολοιπο εχεις αυτους και αυτα που θελεις...
οταν μπορεις να υποστηριξεις τον εαυτο σου δεν εισαι στην πραγματοκοτητα μονος, γιατι υπαρχουν καποιοι που στο αναγνωριζουν και ειναι παντα διπλα σου...

(το θεμα αρχικα ηταν οι φοβοι..δεν εχω ιδεα πως καταληξαμε εδω..!νομιζω οτι καποια στιγμη πρεπει να κανουμε μια τετοια συζητηση private ομως..!)

Αμπελοφιλόσοφος είπε...

Χα χα, ναι ξεφύγαμε κομματάκι... Ε δεν πειράζει μωρέ, υγεία πάνω απ' όλα... Ναι βασικά πρέπει γιατί χάνονται κάποια points με την διαφορά ώρας απάντησης.... Πάντως είναι και λίγο οπτική γωνία νομίζω. Το πως το βλέπει ο καθένας...

La noche είπε...

Ακριβως...γι αυτο ποτε συμφωνω μαζι σου και ποτε διαφωνω...ειναι ολα υποκειμενικα..απλα οι λεπτομερειες κανουν την διαφορα..
οποτε θες παντως εγω ψηνομαι για τετοια συζητηση...
ειναι να μην με πιασουν τα φιλοσοφικα μου κι εμενα....!
δεν σταματαω....................

Ανώνυμος είπε...

fobamai to skotadi alla auto dn einai o megaluteros mou fobos,auto pou me tromazei pio polu einai h mona3ia kai mena,otan apogohteuesai sunexeia apo th zwh sou ti na perimeneis!dn me fobhzei o xronos,etsi h alliws oloi 8a fugoume apo auth th zwh kapote,apla einai o xeiroteros ex8ros mou gt osa exw zhsei exw kanei kai exw pei dn mporw na ta parw pisw..o xronos dn gurizei pizw..kai opws les kai sy zhse thn ka8e stigmh san na htan h teleutaia..

Αμπελοφιλόσοφος είπε...

Όσο και να απογοητεύεσαι να συνεχίζεις, κάπου θα την βρεις την άκρη... Κι εγώ ελπίζω... Και γι αυτό ακριβώς που λες ίσως να φοβάμαι τον χρόνο...

Ανώνυμος είπε...

pote 8a thn brw omws auth tn akrh?poses sunexomenes apogohteuseis mporw na zhsw kai na 3eperasw?nai dn to bazw katw pote,alla ola auta me katastrefoun ligo polu 3ereis!otan ola fainontai rodina kai sto telos BOOM..

Αμπελοφιλόσοφος είπε...

Δεν επικροτώ αυτό που θα πω αλλά θα το πω. Μία άμυνα είναι να βλέπεις στα πάντα ένα πιθανό boom και έτσι να μην έχεις τίποτα να χάσεις παρά μόνον να κερδίσεις. Αλλά!!! Λέω και πάλι ότι δεν το επικροτώ... Ας χάνεις. Μία δύο δεν πειράζει... Αυτή είναι η ζωή, να χάνεις να χάνεις μέχρι να σου γυρίσουν όλα αυτά που έχασες επί δύο πίσω μαζεμένα... :D

Ανώνυμος είπε...

eimai epifulaktikh alla kai pou eimai..ti katalaba..3ereis oso pernane ta xronia kai megalwneis ola sou fainontai alliws,einai pio duskola..kai mesa apo tis empeiries ths zwhs to katalabaineis auto kai 8a ftasw se kapoia fash na mn empisteuomai oute kai "mena".eidh exw arxhsei na fobamai oti an empisteutw kapoion 8a mou kanei to idio..kata 99,999..%

Αμπελοφιλόσοφος είπε...

Το ίδιο? Αν καταλαβαίνω, σου ξαναείπα, νωρίς είναι ακόμα... Έχεις καιρό. Θα αλλάξουν πολλά... Τώρα αυτό το πίστευα ανέκεθεν ότι όσο μεγαλώνουμε είμαστε καταραμένοι να γινόμαστε όλο και πιο σκατά και όπως έχει πει και μία φίλη... Αποκτάμε "γελοίους και καβλότατα, μελαγχολικά σκατιασμένους προβληματισμούς..." Είναι και οι υποχρεώσεις που αυξάνονται και το δημιουργούν αυτό...

Ανώνυμος είπε...

elpizw na allaksoun kai suntoma,gt exw arxhsei na ta xanw ligo polu(san an8rwpos)kai ksereis kai kati allo?dn sto eipa arxhka..polles fores dn eimai o eautos mou,kanw parormhtika pragmata,dn ta metaniwnw men alla kai apo tn allh 8a eprepe na eimai ligo pio sugrothmenh!anyway..0_o

Αμπελοφιλόσοφος είπε...

Μερικές φορέα αυτό το δεν είμαι ο εαυτός μου είναι που είναι πιο πολύ από κάθε τι ο εαυτός μας... Τα γρήγορα και παρορμητικά πράγματα δεν είναι κακά, είναι αυτό που στην τελική μας βγήκε και άρα αυτό που νιώθουμε περισσότερο και δεν οδηγείται είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα από την λογική μας που πολλές φορές είναι άλογη... ;D

Ανώνυμος είπε...

:)