Διακοπή σκέψεων!

Γυρίζοντας από πάρτυ, η ώρα δύο και μισή το βράδυ, περιμένω μέσα στο κρύο των βορείων προαστίων το Χ14 στη Κηφισίας, στο ύψος της διασταύρωσης Μελλισίων. Ο δρόμος : μία ευθεία και λίγα μέτρα (καμία κατοστάρα διακοσάρα) πιο πάνω μία στροφή να ξεβράζει τα αυτόκινητα που έρχονται τρέχοντας.

Για άλλη μία φορά με το mp3-player και τα ακουστικά στα αυτιά, ακούγοντας τραγούδια ερωτικά και με σκέψεις να γυρνάνε γύρω από το μυαλό περί έρωτα και όλα αυτά. Το μυαλό συγκεντρωμένο μόνο στα αυτιά και τους στίχος με την μουσική και τα μάτια τα οποία κοιτάνε με μεγάλη αναμονή για το λεωφορείο.

Και εκεί που είσαι με τις σκέψεις για τον έρωτα και όλα αυτά τα υπαρξιακά... Το σοκ έρχεται σιγά αν και τόσο γρήγορα και σε ξεκόβει τόσο απότομα. Ένα αυτοκίνητο παίρνει ανοιχτά με ταχύτητα την στροφή, γλιτώνει την σύγκρουση, πας να ησυχάσεις, κάνει σαν να κουνιέται πάνω σε πίστα ταψιού του λούνα παρκ και ξαναπάει προς την μπάρα, την χτυπάει με απίστευτη ταχύτητα, εκτρέπεται, περνάει μπροστά από ένα άλλο αυτοκίνητο που ερχόταν από τα δεξιά του και για καλή του τύχη πρόλαβε να σταματήσει και πάει στην άλλη άκρη, παίρνει στροφή 180 μοιρών και σταματάει. Εγώ εκεί να κοιτάω με ανοιχτό το στόμα πλέον. Το όλο συμβάν αρκετά κοντά για να σε κάνει να σκεφτείς ανεπαίσθητα να τραβηχτείς πιο μέσα, στο πεζοδρόμιο, αλλά αρκετά μακρυά για να πας να βοηθήσεις παρά το όσο θες.
Και στέκεσαι εκεί και σκέφτεσαι αυτόν τον άνθρωπο εκεί μέσα. Ήταν νηφάλιος? Πέθανε? Ζει? Αν ζει, πως ζει? Ήταν σύμπτωση που ο διπλανός του την γλίτωσε παρά τρίχα? Και πάνε όλες οι σκέψεις για έρωτες. Αυτό ήταν η σκληρή όψη της γρήγορης απώλειας ζωής.

Και μετά γυρνάς σπίτι και πρώτο πράγμα βλέπεις e-mail:

Μαμά βγήκα με τους φίλους μου.
Πήγα σε ένα πάρτυ και θυμήθηκα αυτό που μου είχες πει, να μην
πιω αλκοόλ.

Μου είχες ζητήσει να μην πιω επειδή θα έπρεπε να οδηγήσω μετά,
έτσι ήπια ένα αναψυκτικό. Ήμουν περήφανη για μένα, γιατί είχα
ακούσει αυτό που τόσο γλυκά με είχες συμβουλεύσει πριν φύγω, να μην πιω αν πρέπει
να οδηγήσω, σε αντίθεση με αυτό που μου έλεγαν οι φίλοι μου.

Έκανα τη σωστή επιλογή! Η συμβουλή σου ήταν η σωστή.
Όταν το πάρτυ τελείωσε όλοι μπήκαν στα αυτοκίνητά τους χωρίς να είναι
σε θέση να οδηγήσουν. Εγώ πήρα το αμάξι μου. Ήμουν σίγουρη ότι
ήμουν καθαρή.
Δεν μπορούσα να φανταστώ μαμά αυτό που με περίμενε .....
Τώρα είμαι εδώ ξαπλωμένη στην άσφαλτο και ακούω έναν αστυνομικό να
λέει «το παιδί που προκάλεσε το δυστύχημα ήταν μεθυσμένο».
Μαμά η φωνή του ακούγεται τόσο μακρινή.
Το αίμα μου είναι παντού στην άσφαλτο και εγώ προσπαθώ με όλες μου τις
δυνάμεις να μην κλάψω.
Ακούω τους γιατρούς να λένε ότι αυτή η κοπέλα δεν θα τα
καταφέρει.
Είμαι σίγουρη ότι το άλλο παιδί που οδηγούσε δεν το είχε καν
φανταστεί όταν έτρεχε τόσο πολύ.
Στο τέλος, αυτός είχε αποφασίσει να πιει και εγώ τώρα πρέπει να
πεθάνω.
Γιατί το κάνουν αυτό μαμά? Αφού ξέρουν ότι θα καταστρέψουν ζωές?
Ο πόνος που νιώθω είναι σαν να με καρφώνουν χιλιάδες μαχαίρια.
Πες στην αδερφή μου να μην φοβηθεί, στον μπαμπά να είναι δυνατός.
Κάποιος έπρεπε να πει σε αυτό το παιδί ότι δεν έπρεπε να πιει αν
θα οδηγούσε.

Ίσως αν του το έλεγαν οι δικοί του όπως έκανες εσύ, τώρα να ήμουν
ζωντανή .....

Η ανάσα μου γίνεται όλο και πιο αδύνατη και αρχίζω να φοβάμαι
μαμά...
Αυτές είναι οι τελευταίες μου στιγμές και είμαι τόσο απελπισμένη.
Θα ήθελα τόσο να σε αγκαλιάσω μαμά....και να σου πω πόσο σε αγαπάω
Σε αγαπάω μαμά....αντίο...


Αυτές οι λέξεις γράφτηκαν από μια δημοσιογράφο που ήταν παρούσα σε
ένα δυστύχημα.
Η κοπέλα ενώ πέθαινε ψιθύριζε αυτές τις λέξεις και η δημοσιογράφος
τις έγραφε σοκαρισμένη.
Η ίδια δημοσιογράφος άρχισε μια εκστρατεία εναντίον της οδήγησης
υπό την επήρεια Αλκοόλ.

Δεν ξέρω τι να σκεφτώ πλέον. Πάω για ύπνο.