Το μεγαλείο της αγριεμένης φύσης.

Η ώρα τρεις περασμένες το βράδυ... Ένα κανονικό βράδυ με αέρα...

Πιάνεις το μαλλί με λαστιχάκι πίσω, βάζεις πρόχειρα ρούχα, κρύβεις βαθιά μέσα στις τσέπες σου οτιδήποτε ηλεκτρονικό, παίρνεις το mp3 σου, βάζεις και τα γάντια του ποδηλάτου και βγαίνεις ήσυχα από το σπίτι όπου όλοι κοιμούνται... Κατεβαίνοντας θα πάρεις το ποδηλατάκι σου και θα "πετάξεις" προς την κατεύθυνση της θάλασσας...

Ο αέρας που έχει σήμερα είναι αρκετός ώστε στην κατάλληλη μεριά τα κύματα να είναι τόσο μεγάλα ώστε να φτάνουν μέχρι και 50 μέτρα μακρυά... Η θάλασσα σκούρα και αγριεμένη κάτω από τον καλοκαιρινό έναστρο ουρανό τονίζει το σκούρο μπλε της με τις άσπρες αιχμές των κυμάτων της που αναβλύζουν εδώ κι εκεί...

Το mp3 ήδη παίζει γνώριμα τραγούδια viking metal... Αυτές οι συνθήκες στις οποίες βρίσκεσαι σου δημιουργούν την ανάγκη για δυνατά αλλά σκοτεινά ακούσματα...

Στέκεσαι μόνος και απόμακρος από κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα... Στέκεσαι λίγο πιο πίσω από εκεί που σκάνε τα κύματα και ο αέρας σου φέρνει χιλιάδες σταγονίδια που ξεφεύγουν... Αλλά δεν σε νοιάζει... Για την ακρίβεια σου αρέσει... Και ο αέρας σου αρέσει... Αχ πόσο σ' αρέσει... Είναι παντού γύρω σου και σε χαϊδεύει και είναι αυτός που κάνει την θάλασσα μπροστά σου να έχει αυτήν την άγρια παράξενη ομορφιά... Αυτό το άγριο μεγαλείο...

Τα τραγούδια που ακούς τονίζουν αυτήν την αίσθηση του μεγαλείου όπως και το μαύρο που υπάρχει παντού γύρω σου... Μία απέραντη αλάνα χωμάτινη, βράχια και μπροστά η άγρια θάλασσα σε μία μεγαλειώδη προσπάθεια να σκεπάσει όλη την αλάνα και εσύ εκεί ανάμεσα στο χαμό να περνάνε από γύρω σου τα κύματα...

Ο αέρας δυναμώνει και πέφτει... Σιγά σιγά και χωρίς καλά καλά να το καταλάβεις έχεις βρεθεί σχεδόν δύο μέτρα από την φουρτουνιασμένη θάλασσα και τα κύματα πλέον σχεδόν σε βρέχουν κανονικά. Τα μεγάλα κάνουν και προσπάθειες να σε κουκουλώσουν. Αντανακλαστικά τραβιέσαι πίσω αλλά σε λίγο δεν θα το κάνεις ούτε αυτό... Και έτσι ανάμεσα στα κύματα μένεις ακίνητος και ακούς την μουσική σου... Ένας τρελός...

Νιώθεις σαν να σε περικυκλώνουν τα τρία στοιχειά... Η γη κάτω απ' τα πόδια σου, το νερό μπροστά σου και ο αέρας παντού γύρω σου... Η μουσική σου σου δίνει μία αίσθηση δύναμης και έτσι συμμετέχεις κι εσύ πλέον στο μεγαλείο που επιδεικνύει η φύση γύρω σου παρότι απλά στέκεσαι ακίνητος...

Κι έτσι πέρασε μία ώρα και ούτε που το κατάλαβες... Όρθιος και ούτε καν που σκέφτηκες να κουραστείς... Ήσουν κι εσύ ένα με τον ακούραστο αγέρα και τα αεικίνητα κύματα...

Τα τελευταία τραγούδια είναι ελληνικά... Είναι ροκ... Απλή ροκ... Που όμως τα συναισθήματα που σου ξυπνάει είναι ακόμα πιο σκοτεινά και δυνατά από το χαμό που γίνεται γύρω σου...

Βάζεις το "Ναυάγιο"... Και τότε... Γυρνάς το κεφάλι σου να κοιτάξεις τον μισοφώτιστο από το φεγγάρι αλλά έναστρο ουρανό και βλέπεις μία λάμψη πιο δυνατή από τα υπόλοιπα αστέρια να κινείται... Ένα αστέρι πέφτει... Και λένε τόσα για τα αστέρια που πέφτουν... Ψυχές... Αλλά εκείνη την στιγμή απλά σκέφτεσαι να κάνεις την ευχή που λένε ότι δικαιούσαι... Και πριν προλάβεις να σκεφτείς το στόμα του μυαλού σου την έχει ήδη ψιθυρίσει... Δεν έχει σχέση με το παρόν σου. Είναι κολλημένη εκεί στο παρελθόν σου... Δεν είναι κάτι σπουδαίο. Είναι κάτι απλό. Κάτι που νόμιζες ότι είχες αλλά τελικά ο ίδιος σου ο εαυτός σου αποδεικνύει ότι ακόμα το αναζητάς...

Και έτσι καταλαβαίνεις ότι ίσως ακόμα και τώρα να μην είσαι έτοιμος να είσαι αυτός που είσαι...

(Την ευχή δεν θα την πω και ούτως ή άλλως δεν πρέπει να την πω. Ο καθένας μπορεί να υποθέσει ότι θέλει... Εμένα πάντως με έβαλε σε σκέψεις η ίδια μου η ευχή...)

Ακούς ένα τραγούδι ακόμα, ανεβαίνεις στο ποδήλατό σου και φεύγεις... Το μόνο που θέλεις είναι να είχες λίγη ακόμα ώρα να περάσεις εκεί (δεν σου επιτρέπει το ότι ήδη είναι περασμένες τέσσερις) και ένα μπουκάλι μαυροδάφνη να γλυκάνεις το αλμυρό πλέον στόμα σου.

Το κρύο από το βρέξιμο και τον αέρα σε κρατάει σε μία τέλεια κατάσταση ακόμα και μέχρι να φτάσεις σπίτι και να αρχίσεις να γράφεις ετούτο εδώ το κείμενο...

Πάω για την μαυροδάφνη μου λοιπόν...

Διονύσης Σαββόπουλος - Θαλασσογραφία

Να μας πάρεις μακριά
να μας πας στα πέρα μέρη
φύσα θάλασσα πλατιά
φύσα αγέρι φύσα αγέρι

The images are from devianart.