Ψίθυροι στα νεκροταφεία των σκέψεων

Μην ξεχνάς να ακούς τους ψιθύρους που στροβιλίζονται στα νεκροταφεία των σκέψεών σου...
Μην ξεχνάς να ριγείς στον άγγιγμα του παγωμένου αέρα που ξεγλιστράει από τα νεκροταφεία των συναισθημάτων σου...
Όσο κι αν ξεθωριάσουν οι ασπρόμαυρες πλέον αυτές εικόνες πίσω από το μαύρο στις κόρες των ματιών σου η ένταση τους ήταν κάποτε τόσο μεγάλη που αυτά που προκάλεσαν στιγμάτισαν μόνιμα...
Η λήθη της ομορφιάς. Τα γερατειά της αγάπης...

"Κι ο πόνος σαν άνεμος κι άμα περνάει,
στίχους και ήχους παράφωνους ξυπνάει,
σε νότες μια μελωδίας μαγικής,
που σ' αναγκάζει τα πάντα να πεις..."