Τετάρτη, Φεβρουαρίου 14, 2007

Πρώτος μουσικός προσανατολισμός

Έτσι λοιπόν ο καιρός περνούσε και εγώ ασφυκτιούσα ένας ανάμεσα σε ένα ολόκληρο σχολείο. Τα πράγματα για εμένα ήταν αρκετά χειρότερα απ' ότι ακούγονται βέβαια. Από τότε όμως άρχισα να αναπτύσω τις πρώτες μου σχέσεις με την μουσική. Ακόμα και εκεί διέφερα από τους άλλους. Αν και σε πολύ μικρή ηλικία με είχε πάρει και εμένα λιγάκι το όλο κύμα (Βανδή, Γαρμπή και τα ρέστα) πλέον άκουγα πράγματα διαφορετικά από αυτά που άκουγαν οι άλλοι συνομήλικοι μου Βουλιαγμενιώτες. Έχοντας περάσει ήδη άπειρες ώρες της ζωής μου μπροστά στην εικόνα του Mtv πλέον είχα κατσταλέξει... Τα πρώτα δείγματα ήταν οι Linkin Park. Πολύ απλή και δυνατή metal μουσική. Όπως επίσης και οι αήμνηστοι Πυξ Λαξ...

Αν και για να μην εθελοτυφλούμε δεν ήταν το Mtv... Από πολύ μικρός θυμάμαι που είχα ακούσει το "...ένα καράβι παλιό σαπιοκάραβο..." του Παπακωσταντίνου και με είχε έλξει πολύ οπότε θυμάμαι χαρακτηριστικά να πηγαίνω στον πατέρα μου και να του ζητάω τραγούδια τέτοιου είδους... Εκείνος μου έδωσε μία κασσέττα την οποία πλέον ξέρω πως έχει αντιγράψει από ένα cd για να ακούει μιας και τότε δεν υπήραν τόσα πολλά φορητά cd-players, ειδικά για τους μη κολλημένους (εγώ απόκτησα σύντομα). Αυτή η κασσέττα περιείχε τα τραγούδια απο το cd "Οι μέρες του 90", μία συλλογή του δίφωνου με εκτελέσεις τραγουδιών όπως "Οι εφτά νάνοι του S/s Cyberia", ο "Μπαγάσας" και άλλα τέτοια. Θάνος Μικρούτσικος, Άσιμος, Μαχαιρίτσας και η όλη ιδεολογία τους. Η κασσέττα έγινε καθημερινότητα. Μου άρεσε πολύ. Πήγα και πήρα το πρώτο μου, δικό μου (ναι, και όμως με δικά μου λεφτά) cd. Ήταν το "Παυσίλυπον" του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Αυτό το cd πλέον με μύησε καλά καλά μέσα στα κατάστιχα αυτού του είδους μουσικής.

Βασίλης Παπακωσταντίνου - Ένα καράβι

Ένα καράβι παλιό, σαπιοκάραβο
με κάτι ναύτες τρελούς πειρατές
σηκώνει άγκυρα άγριο χάραμα
υπάρχουν θέσεις, αν θέλεις, κενές

Όταν βραδιάζει, που λες, στο κατάστρωμα
χίλια φωτάκια θ' ανάβουν μικρά
στη συντροφιά μας θα έρχεται ο άνεμος
να μας σφυρίζει τραγούδια παλιά

Άντε να λύσουμε, να ξεκινήσουμε
και τους βαρέθηκα, δεν τους μπορώ
να ξενυχτίσουμε και να μεθύσουμε
να τους ξεχάσουμε όλους εδώ

Ένα καράβι παλιό, σαπιοκάραβο
λύνει τους κάβους κι ανοίγει πανιά
αφήνει πίσω στραβά και παράλογα
σηκώνει άγκυρα για μακριά

Θα ξημερώνουμε πάνω στη θάλασσα
θα βγαίνει ο ήλιος να κάνει βουτιές
ο παπαγάλος θα λέει "τους ξεφύγαμε"
κι εμείς θα ψάχνουμε γι άλλες στεριές

Άντε να λύσουμε, να ξεκινήσουμε ...

Ένα καράβι παλιό, σαπιοκάραβο
με κάτι ναύτες τρελούς πειρατές
σηκώνει άγκυρα άγριο χάραμα
υπάρχουν θέσεις, αν θέλεις, κενές

Άντε να λύσουμε, να ξεκινήσουμε...



The image is from Deviantart.

4 σχόλια:

Γεωργία είπε...

Ωραία ιστορία!
Κάπως έτσι ήταν και η δικιά μου, μόνο που εγώ τα ανακάλυψα μόνη μου, μια και κανείς απο το κοντινό μου περιβάλλον δεν άκουγε τέτοια μουσική...




Είμαστε ίδιοι?! χεχ :)

Αμπελοφιλόσοφος είπε...

Καλά, πότε πρόλαβες και με βρήκες...? Απίστευτο... Κοίτα, αν το σκεφτείς κι εγώ μόνος μου το έψαξα... Το τραγούδι μόνος μου το άκουσα και το να ζητήσω μόνος μου το έκανα... Το cd του Μαχαιρίτσα ούτως ή άλλως αμέσως το πήρα... Στο καπάκι... Ο πατέρας μου και ας είχε τέτοια μουσική δεν είναι ο άνθρωπος ο οποίος θα καθίσει συχνά να ακούσει μουσική και ειδικά όταν θα ήμουν κι εγώ. Βέβαια είναι και η μάνα μου η οποία είναι fan των Beatles αλλά αυτοί ποτέ δεν μου άρεσαν πέρα από κάποια συγκικριμένα κομμάτια τους...!

Ανώνυμος είπε...

Εμένα οι γονείς μου ακούνε ότι μουσική ακούω κι εγώ. Όχι,όχι.Δεν ακούω pop.Σχεδόν εκεί πάει το μυαλό όλων όταν έχουν να κάνουν με μια 14 έβηβη. Όταν πήγενα Γ δημοτικού άκουσα για πρώτη φορά Σκόρπιονς. Μου άρεσαν πολύ. Αγόρασα CD τους και τους άκουγα με τρέλα. Μετά από καιρό καθώς έψαχνα στους δίσκους του μπαμπά μου βρήκα ένα δίσκο που μου άρεσε πολύ το εξώφυλλό του. Τον έβαλα και μου άρεσε και η μουσική του. Ήταν Queen. Άρχησα να τους ακούω κι αυτούς. Μετά ήρθαν:The Who, Black Sabbath,Led Zeppelin,Rollong Stones, Kiss, Clashκ.α. Θυάμε πήγαινα Δ δημοτικού όταν άκουσα το The Wall των Pink Floyd.Μου άρεσε αυτή η τρέλα που είχε. Καθώς πήγα όμως Ε δημοτικού άκουσα να ακούω Doors.Θυμάμαι, τυχαία, σε μια νύχτα στο ράδιο άκουσα το πρώτο τους τραγούδι. Μου άρεσε πιο πολύ απ'όλα. Ήταν φανταστικοι. Από τότε ακούω φανατικά Doors. Μου αρέσουν τα πάντα σε αυτούς.Μερικές φορές κάθομαι και μεταφρλαζω στοίχους τους και συμφωνώ απόλυτα μαζί τους. Σοφός ο Morrison σκέφτομαι. Από εκείνη τη μέρα δεν με ενδιαφέρει τίποτα άλλο εκτός από τους Doors.Έχω ακούσει πολλά για το στυλ μου, για τη μουσική που ακούω, για τη φιλοσοφία μου. Δεν δίνω σημασία όμως, ακούω ασταμάτητα ροκ και μου αρλεσει πολύ.

Αμπελοφιλόσοφος είπε...

Αυτά που λες τα ακούει και η δική μου μητέρα αλλά ακόμα και τώρα δεν είναι από τα πολύ αγαπημένα μου... Ο καθένας με τα γούστα του... Από νωρίς ξεκίνησες πάντως... Αυτό θα πει καλή παιδεία... Και όχι οι μαλακίες που μας λένε... :D Για τον Morrison λέω κάτι σε ένα post...