Πάλι χειμώνας και πάλι γράφω...

Μιχαλάρας - Μουσικό σημάδι

Πάλι θλιμμένος, πάλι χειμώνας
πάλι σιωπή, πάλι βαραίνω
σβήνουν τα φώτα, κάτω ο κόσμος
είναι η σκηνή κι εγώ επιμένω
χαρτιά σκισμένα, γεμάτα στίχους
γεμάτα όνειρα και νοσταλγίες
γεμάτα φίλους, γεμάτα έρωτες
στη γειτονιά μου φωτογραφίες
Πάλι τραγούδια και πάλι γράφω
στη φυλακή μου για να το σκάσω
πάλι σαν φάντασμα που βρίσκει σκέψεις
μ' ένα κερί θ' ανάψω
Τα ίδια λόγια, πάλι αγκαλιές
ποιος μου τα είπε, που τα θυμάμαι
πάλι με φίλους σε κάποιο δείπνο
ποιος θα προδώσει, τον αγαπάμε
πάλι η νύχτα, κάποιο τραγούδι
τυχαίες παρέες, το καλοκαίρι
κι αν δεις μια σχέση όταν τελειώσει
στάνταρ θα κάνει πως δε σε ξέρει
Πάλι στ' αμάξι και πάλι βρέχει
ο Μιχαλάρας γρήγορα τρέχει
κι όταν ραπάρει μπροστά σε κόσμο
ο κόσμος ξέρει μπροστά ποιον έχει
πάλι μιλάω, πάλι γελάω
πάλι δακρύζω, πάλι τα σπάω
ακροβατώ στην φαντασία μου
σαν έργο στίχους τους κοιτάω
για όσους φίλους νωρίς πεθάναν
μια συγγνώμη βαθιά ζητάω
όταν θυμάμαι τις κρύες νύχτες
για να μ' ακούνε θα τραγουδάω...


Τα φύλλα πέφτουν της καρδιάς κι ας μη μείνουμε δυο ξένοι
σ' αγάπησα πολύ κι όποιος δεν ξέρεις εδώ σωπαίνει
ότι κι αν κάνεις θα φανείς πίσω απ' τα φώτα κάποιο βράδυ
κι εγώ πάνω στη σκηνή στο Μουσικό Σημάδι.
Τα φύλλα πέφτουν της καρδιάς κι όποιος δεν ξέρει εδώ σωπαίνει
σ' αγάπησα πολύ κι ας μην μείνουμε δυο ξένοι
ότι κι αν κάνεις θα φανείς πίσω απ' τα φώτα κάποιο βράδυ
κι εγώ πάνω στη σκηνή στο Μουσικό Σημάδι.


Αυτή η ζωή μοιάζει ταξίδι κι όποιος το ξέρει ταξίδια κάνει
κάθε στιγμή της μοιάζει με πλοίο κι οι αναμνήσεις παλιό λιμάνι
κοιμάται η πόλη μέσα στη νύχτα και κάποιοι τύποι τότε ξυπνάνε
δεν έχει αμάξια για να κορνάρουν κι οι αναζητήσεις βόλτα μας πάνε
εικόνες στίχων φτερά στη στάχτη τα βήματα μου πάνω στη λάσπη
γνώρισα τόπους, γνώρισα ανθρώπους όμως ακόμα ψάχνω την άκρη
υπάρχουν μέρες που μας ξεχνάνε κι άλλες που μας θυμούνται
υπάρχουν γκόμενες μ' αρχίδια κι άλλες που φτηνά πουλιούνται
κάνουμε λάθη βγάζουμε δίσκους χαζοχαλάμε τα ποσοστά
σε τρίτους κόσμους κάποιοι πεθαίνουν κι εμείς με δύο κινητά
κάποιοι προβλέψαν τον θάνατο τους όπως ο Άσημος κι ο Παύλος
ήταν μεγάλοι καλλιτέχνες κι οι ερμηνείες τους με πάθος
όπως ο Στράτος κι ο Παλιατζής τα ξημερώματα στην εθνική
όπως ο Στέλιος, καλές ημέρες, τώρα είναι ο Σάκης κι η Βανδή
τώρα είναι οι trendy τώρα είναι οι φλώροι κι οι πουτανίτσες που τραγουδάνε
είναι η σκηνή μας, καλά που υπάρχει. Πολλά φιλιά, σας αγαπάμε...


Τα φύλλα πέφτουν της καρδιάς κι ας μη μείνουμε δυο ξένοι
σ' αγάπησα πολύ κι όποιος δεν ξέρεις εδώ σωπαίνει
ότι κι αν κάνεις θα φανείς πίσω απ' τα φώτα κάποιο βράδυ
κι εγώ πάνω στη σκηνή στο Μουσικό Σημάδι.
Τα φύλλα πέφτουν της καρδιάς κι όποιος δεν ξέρει εδώ σωπαίνει
σ' αγάπησα πολύ κι ας μην μείνουμε δυο ξένοι
ότι κι αν κάνεις θα φανείς πίσω απ' τα φώτα κάποιο βράδυ
κι εγώ πάνω στη σκηνή στο Μουσικό Σημάδι.

Νομίζω ότι δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω να πω... Τα λέει όλα το τραγούδι για εμένα...

The images are mine.